همانطور که می دانیم تمرینات فیزیوتراپی زانو یکی از ارکان مهم حرکتی است. به طور معمول هرچقدر عضلات شخص ضعیفتر باشد احتمال آسیب دیدگی در فرد افزایش می یابد. در هرکدام از اختلالات نحوه فیزیوتراپی زانو مجموعهای از عوارض وجود دارد. مثلا چنانچه ACL و PCL زانو آسیب ببیند، ثبات عوارض فیزیوتراپی زانو به هم می‌خورد و به اصطلاح “Giving way” یا همان خالی کردن زانو اتفاق می‌افتد. نحوه فیزیوتراپی زانو ، بنابر عوارض پیش آمده، برای هر شخص متفاوت است. درمانها فازبهفاز با توجه به شرایط بیمار انجام میشود. برای کاهش درد از مجموعهای از مدالیته‌های فیزیکی استفاده می‌کنیم،دستگاههای الکتروتراپی و درمانهای دستی ،برای کاهش تورم از کامپرشن‌تراپی و الکتروتراپی و همچنین برای تقویت عضلات از برنامه‌های تمریندرمانی و روش‌های تسهیل عصبی-عضلانی استفاده میشود. برای به دست آوردن دامنه حرکتی کامل فیزیوتراپی زانو نیز از دستگاه CPM استفاده می‌کنیم و همچنین برای به دست آوردن انعطافپذیری بافت انجام میشود.
ACL یکی از رباطهای زانو است که در فعالیتهای روزمره ثبات فیزیوتراپی زانو را فراهم میکند.آسیب ACL از شایعترین آسیبها در ورزشکاران است.با توجه به وسعت پارگی و صلاحدید پزشک درمان بیمار به صورت جراحی و یا غیرجراحی انتخاب می شود.در صورتی که وسعت پارگی زیاد نباشد و فرد فعالیت های ورزشی شدید نداشته باشد درمان های غیرجراحی انتخاب میشود. فیزیوتراپی در اسیب ACL به قبل و بعد از جراحی تقسیم بندی می شود. درصورتی که بیماری کاندید جراحی باشد باید قبل از جراحی دامنه کامل حرکتی زانو و قدرت عضلات اطراف مفصل بدست اید و تورم از بین برود. در غیر این صورت نتایج مطلوبی بدست نمی اید و طول دوره درمان افزایش می یابد. فیزیوتراپی پس از جراحی نیز با اهداف کسب دامنه کامل حرکتی ، بازیابی قدرت عضلات وتمرینات تعادلی انجام میشود.همچنین در ورزشکاران فاز بازگشت به فعالیت های ورزشی انجام می شود.